John Riley

Lillebjørn Nilsen - John Riley

Eg sjokk meg ut ein morgon tidleg
og anda inn den svale vind.
Kven anna såg enn fager jenta
med mjuke liljekvite kinn.

Eg stagga henne og blidt eg spurde:
Sei, vil du vera ein sjølmanns viv?
Ã… nei, gode herre, eg vil heller vente
og leva møy i all mi tid.

Kva gjer dei annerleis enn alle andra,
kva gjer deg annleis enn alt som er?
så ung og fjåg, så fin og fager,
du kan ekte mleg om du har meg kjær.

Ã… nei, gode herre, eg kunne vore
for tre år sidan i ektestand,
men min John Riley han drog or landet,
og eg ber enno sorg for han,

Far bort med meg og gløym din Riley,
ffar bort med meg til ei framand strand,
så set vi segl for Pensilvani,
farvel for alltid til Engeland.

Eg fer kje med dog til Pensilvani,
eg fer kje med deg til ei framand strand.
Om aldri meir eg får sljå min Riley,
rett aldri glløymer mitt hjarta han.

Då han no såg at ho var trugen,
då tok han henne i famnen inn:
Eg er den Riley som sårt du sakna,
den lenge sørgde kjærvenen din,

om du er han og ditt namn er Riley
då fer eg med deg til ei fremand strand,
så set vi segl for Pensilvani,
farvel for alltid til Engeland

Dei knytta band med hug og hjarta,
til kyrkja gjekk dei hand i hand,
og segl dei dette for Persilvani,
og levde sælt i ektestand.