't Winterkunninkske

F = F = -1-3-3-2-1-1-
C = -X-3-5-5-5-3-
Gm = G Mineur = -3-5-5-3-3-3-
Bb = Bes = -X-1-3-3-3-1-

--- - Fade Out

Maat: 4/4



Arie van Roozendaal - ‘t Winterkunninkske




Intro: F | Gm C | F | Gm C |

         F          C
’t Hah Dagenlang geregend veur ’t aon ’t vriezen waar gegaon
                                             F
Gahaheld en gewaeid en al wà lelijk waar gedaon
                                   Bb
De scheper zin: Pas op! Want nou begint er
F            C        F      F | Gm C |
‘nen harden. Onvergetelijke winter!
        F           C
De schepper kreeg gelijk. ’t Werd al kouwer meh d’n dag
                                                F
’t sneuwde dà de sneuw zo’n dertig centimeter lag
                                        Bb            F
Ge kont zo nog mar slèchts ’n bietje prullen in de schuur
     Bb            F         C                    F
Wà henen doen in huis of blijven buurten bij ’t vuur
                              C             F
En overal verschenen witte bloemen op de ruiten
     Bb               F                  C              F
De minsen, die nie heel hard moessen, kwamen nie mer buiten
                      Bb                            F
De kerstboom waar gekapt. En de kalkoenen zaten klaor
Gm             C             F | Gm C |
Te wachten op de fisten tegen’t einde van ’t jaor

En buiten in ’t vèld daor rakten dieren in ’t nauw.
Ze gingen aon ’t zwerven van den honger en de kou.
Ze vluchtten en ze vochten vur d’r leven,
wilden zó d’r eigen nie gewonnen geven.
Mar één, ’n heel klein vogeltje kon ondanks sneuw en ijs
nog zingen en ’t rakte helemaol nie van de wijs.
’t Winterkunninkske din gewoon, ’t zon gewoon z’n lied.
En dà werd goed beluisterd deur ’t wild in heel’t gebied.
Deur’t wonderlijke zingen van dà beestje aogetrokken,
liet al ’t wild z’n eigen in de dichte bossen lokken.
Daor viel nog wà te vèinen veur den honger en den dorst
En han ze minder hinder van de wind en van de vorst.

De minsen, och, die gingen meh de feestdaag nie van huis.
Ze waren beter binnen en de meesten feestten thuis.
De scheper zaat zo aachteraf mar eenzaam.
Genen enen mins die deur die kou daorheen kwaam.
Nao weken barre winter werd de wind wà minder straf.
’t Vroor nie mer zo ard. De winter naam meh bietjes af.
En toen ’t eenmaol dooide, ging ’t ammaol nogal vlug.
De dieren konnen zo weer naor ’t open vèld terug.
En toen kwaam ook de scheper weer te veurschijn en vertelde,
Vertelde van dà kunninkske, daorbuiten op de velden.
En heel veul minsen zinnen: Ik wist nie dà dà beston,
Dà één parmantig wezentje zo veulen redden kon.

Outro: F--- |

bron: tabsrus.nl

Akkoorden

F
C
Bb

Taal: Nederlands