Miel de Piel

AKKOORDEN:

E-A-D-G-B-e
A = x-0-2-2-2-0
D = x-x-0-2-3-2
G = 3-2-0-0-0-3

tekst en muziek: P.J. Scheerders.

--------------------------------------------------------------

RIFF1

(A)          (D)
e|-5-3-2------|---2---2---2----2---
B|-------5-3--|---3---3---3----3---
G|------------|-----2-------2------
D|------------|-0-------0----------
A|------------|--------------------
E|------------|--------------------


INTRO:
RIFF1
| G | D | A | D | G | D | A | A  D |


          D
Op een struiksken mee riet in het Saeftingher land,
                          A
daar zaten twee pielen verliefd hand in hand.
De zon die ging onder, hij zakte bloedrood,
                              D
maar daar in  de verte daar nadert n'n boot.
Zijnen wimpel is geel en ook blauw mee 'n "S",
                           A
da' d'is voor die pielen beslist S.O.S.
De dood is nabij, ja daar is tij dien boot,
                                 D
Miel geef aan zijn vrouwken uit angst nog n'n poot.

                      G              D
Refrein: Ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
                        A                 D
val niet mee, nee,nee,nee,val nie mee,
                             G             D
ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
RIFF1
A             D  | D |
da val beslist.......nie mee.


(D)
Dienen boot maakt lawijt, daar zijn mensen aan boord,
                       A
zo'n motorgeknetter è  Miel nog nie g'oord.
Zijn jonkskes die schudden en beven in 't nist,
                                        D
't lijkt wel of 't 'r eentjen in zijn broek è gepist.
Maar dien boot vjèr weer weg, dat had Miel niet verwacht,
                              A
geeneen van zijn dochters is eerloos verkracht.
N'n zucht van verlichting door ieder geslaakt,
                                 D
tesamen mee Miel oort 'r 'n een kruisken gemaakt.

                      G              D
Refrein: Ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
                        A                 D
val niet mee, nee,nee,nee,val nie mee,
                             G             D
ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
A             D  | D |
da val beslist.......nie mee.

(D)
En  heel vroeg in de mèrrend, leeg water in 't schor,
                         A
komt deur de modder n'n visser mee een kor.
Benauwdheid verdwijnt nou als sneeuw voor de zon,
                           D
als daar van d'n Emma een kooi mensen kom.
Ulder ljèrzen vol blubber, n'n kijker in d'hand,
                             A
trekken de groepen deur 't Saeftingher land.
Maar Miel kent die mensen en snettert : Kwek - kwek,
                               D
maar tegen zijn pielekes: Ouw d'ulderen bek.


                     G              D
Refrein: Ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
                        A                 D
val niet mee, nee,nee,nee,val nie mee,
                             G             D
ja, ja, het leven van.....Miel de Piel........,
A             D  | D |
da val beslist.......nie mee.


En Miels leven gaat wijjer, zijn vrouw leg' een aai,
met leeg water groepen, n'n boot mee hoogtaai.
Seizoenen die kommen, seizoenen die gaan,
en dan kom dien stra-a-vven winter weer aan.
Op n'n sneeuw'riggen mèrrend nog voor dag en dauw,
trek Miel d'r op uit voor zijn kroost en zijn vrouw.
Ziet daar weer n'n boot, mee daarop n'n groene vent,
die schiet naar die pielen en kijkt heel kontent.

Refrein:

Miel die vlucht naar zijn'  nist, mee veel pielegekerm,
de pielekes krijsen: 't Is zo lekker werm.
Maar Miel die beseft, 't gaa d' om leven of dood,
't gevaar kom van jagers, gunterwijd op dien boot.
En ze neuken d'r uit, ja , naar oost en naar zuid,
de eerste die vallen mee een klagend geluid.
'n Paar droge poefen, ze was 't 'em zo trouw,
daar stuikt naar benejen zijnen duts van 'n vrouw.

Refrein:

Miel die kan wel gaan spéten, hij zit vol koljèr!
D'n eersten kogel al tegen zijn stèr.
Dan duikelt dat beestjen in 't Saeftingher zand,
waarvan tij eens dacht: Dit is toch mijn eigen land?
De moraal van dit lied : 't Gaa ten koste van Miel,
kijken doet geen zeer, n'n kogel zijnen ziel .
't Is altijd dezelfden die de stekken verzet,
en die mag altijd meer doen as Jan mee de pet.

Refrein: